Thuiskomst

Afgelopen nacht zijn we thuisgekomen, door een staking van verkeersleiders in Frankrijk, waarvan we niet op de hoogte waren, duurde de reis langer dan we hadden gehoopt. We hebben afgelopen vrijdag de vliegreis al geboekt en voor ons was het vliegveld bij Porto in Portugal de beste optie. Het vliegveld ligt zo’n 4 uur reizen met de bus vanuit Santiago. Om het vliegtuig te halen hadden we voldoende tijd. Er zat namelijk door het tijdverschil 6 uur tussen. Een groot deel van die tijd is besteed aan het achterhalen of het vliegtuig ons wel thuis zou brengen of dat we een overnachting in Porto moesten regelen en dan de volgende dag maar weer hopen of we weg zouden komen.

Gelukkig had Transavia de strategie om de passagiers op het verwachte tijdstip in te laten stappen. De autoriteiten laten dan een vol vliegtuig niet zomaar staan, met een vertraging van 3 uur mochten we dan eindelijk vertrekken. Het was de bedoeling dat we om half twaalf op Schiphol zouden landen, het werd dus half twee. Joris heeft ons opgehaald en om drie uur waren we dan thuis.

Daar wachtten ons een blijde verrassing er was een spandoek opgehangen met de tekst: “Albert en Annie weer thuis, na een reis met de fiets als huis” . met een grote lamp erop en was de vlag uitgehangen. Het was een warm thuis komen. Joris en Lisanne hadden ook nog een certificaat gemaakt wat we moesten ondertekenen, dit was geweldig.

We willen de gevers van de Beschermengelen en de Boedha harte bedanken. Hoewel je het zelf moet doen, zijn we er wel van overtuigd dat het heeft geholpen voor een behouden thuiskomst en voor de problemen omdat er altijd wel weer een oplossing komt.

Tijdens de voorbereidingen waren we al op de hoogte dat het niet altijd mooi weer zou zijn tijdens de dagen dat we onderweg zijn. Op het afzien was dus wel gerekend, maar dat het zoveel zou zijn dat niet. Volgens de plaatselijke bewoners was het weer en de wind dit voorjaar wel uitzonderlijk. Uiteindelijk hebben we van de dertig dagen maar 5 dagen de zon gezien en zonder jas kunnen fietsen. We zijn ook niet bruin geworden.

Er moest een flinke inspanning worden geleverd om de tocht van 2561 kilometer te kunnen volbrengen. Vooral de laatste 4 dagen waren zwaar, er moesten grote hoogte verschillen worden overbrugd en als je naar de hoogte kaartjes van het routeboekje van Clemens Zweerman kijkt, denk je dat je na de beklimming van de Cruz de ferro en nog een andere berg je het wel zo’n beetje hebt gehad. Niets bleek minder waar, op een lager niveau en over een veel langer afstand bleken de laatste twee dagen even zwaar. Gelukkig was het op de afdalingen droog. Tegen de afdalingen hebben we het meest opgezien.

Een voldaan en dankbaar gevoel en een hoofd vol indrukken, blijft over van deze reis. Het bekijken van de gemaakte foto’s roept herinneringen op van het moment dat ze zijn gemaakt, we zullen ze nog vaak bekijken en ons afvragen hoe zat het ook al weer.

We hebben onderweg veel contacten opgedaan, soms vluchtig, soms van wat langere aard. Het heeft ons veel opgeleverd. Dat is wat de Camino is, we kunnen het jullie vertellen, maar je moet hebben meegemaakt. Mensen die om wat voor reden deze tocht maken hebben een ding gemeen de meeste voelen zich een familie en groeten elkaar, ook tijdens het afzien bij beklimming of ’s avonds tijden het eten.

We weten niet of toeval bestaat, we vinden het wel frappant dat dingen die in het begin van de tocht zijn gebeurd aan het eind weer aan de orde komen. Ook maak je deze tocht nederig, de natuur is geweldig en jij maakt daar een onderdeel vanuit. Soms moet je ook terug naar de basis, omdat er niets anders is. Het loslaten van werk en thuis is goed gelukt, maar je moet ook dagelijkse zaken regelen als waar kunnen we brood kopen, is er wel in supermarkt in de buurt e.d. zaken
Wat is nu de Camino, dat moet je zelf hebben meegemaakt, dat is niet zomaar uit te leggen. Je leert ook je doelstellingen bijstellen, genoegen te nemen met wat er is.

De Camino leeft in Spanje meer dan in Frankrijk. De Spanjaarden zijn er economisch er van afhankelijk. De bewegwijzering is in Frankrijk beter dan in Spanje. Hoewel ze wel behulpzaam zijn om je de weg te wijzen als je dreigt verkeerd te rijden. De combinatie tussen de routebeschrijving en de gps-route is ons het beste bevallen.

Rest ons jullie te bedanken voor jullie welgemeende reacties, zij hebben ons zeker geholpen om de tocht te kunnen voltooien. Hiermee willen wij ons blog over deze tocht beëindigen.

We zouden het leuk vinden als jullie onze ervaringen, verhalen en foto’s willen delen, dus kom gerust op de koffie of thee, maar bel wel even van te voren dan zijn we thuis.

Heel veel groeten

AenA